کشاورزی صنعتی نوعی از روش تولید در کشاورزی است که در آن سعی می شود با بکارگیری تکنولوژی های جدید و استفاده بیشتر از سرمایه، میزان هدر رفت منابع به حداقل کاهش پیدا کند. در این روش در روال کاشت، داشت و برداشت سعی می شود از ماشین آلات بیشتر از نیروی انسانی استفاده شود و میزان دخالت نیروی یدی به حداقل ممکن کاهش پیدا کند. در کشاورزی صنعتی سعی می شود با بکارگیری روش های مناسب با توجه به آب و هوای منطقه میزان استفاده از مواد شیمیایی مثل کودهای شیمیایی و آفت کش ها به حداقل ممکن کاهش پیدا کند و حتی المقدور محصولات خوراکی به شکل ارگانیک و طبیعی تولید شود تا هم باعث فرسایش خاک نشود و هم سلامتی انسان ها در بلند مدت با مخاطره مواجه نشود. برای ادامه این مطلب از سایت شهرک های صنعتی با ما همراه باشید.
کشاورزی صنعتی چه اهدافی را دنبال می کند؟
کشاورزی صنعتی برای بالا بردن بهره وری و استفاده از تمام ظرفیت ها به صورت متمرکز سازماندهی می شود. در این روش سعی می شود تا برخلاف روش های سنتی از منابع موجود به شکل شایسته و بهینه استفاده شود. در مجتمع های متمرکزی که برای این کار طراحی می شود اگر هدف تولید علوفه های دامی باشد سعی می شود تا در کنار تولید علوفه مراکز نگهداری دام و طیور هم طراحی شود تا با یک میانبر ساده بتوان گیاهان علوفه ای ارگانیک را بطور مستقیم به مراکز جانبی نگهداری دام منتقل کرده و محصول نهایی که گوشت یا شیر باشد به بازار عرضه شود.
این مراکز نگهداری دام می تواند با هدف تولید گوشت یا شیر به وجود بیاید که هر کدام می توانند کارکرد متناسب با هدف خود را داشته باشند یا ممکن است که این کشاورزی صنعتی به صورت مجتمع های بزرگ کشت و صنعت شکل بگیرد مثل کارخانجات تولید قند و شکر در کنار زمین هایی به صورت صنعتی برای تولید چغندر و نیشکر سازماندهی می شوند یا مزارع صنعتی مرکبات که در کنار آن می توان کارخانجات بزرگ کنسرو سازی احداث کرد.
بطور کلی در کشاورزی صنعتی سعی می شود تا تولید از روش سنتی خارج شده و با استفاده از تکنولوژی جدید میزان تولید و کیفیت آن ارتقاء پیدا کند. تا هم بتوان نیاز های غذایی جوامع بزرگ را تأمین کرد و هم قیمت تمام شده آن به نحو چشم گیری کاهش پیدا کند.
کشاورزی صنعتی برای بهره وری بیشتر از چه اصولی پیروی می کند؟
کشاورزی صنعتی برای ارتقاء بهره وری و بالا بردن میزان باروری زمین ها و پایدار کردن انرژی آن ها در قدم اول اقدام به از میان برداشتن گیاهان خودرو وحشی می کند تا بتواند ار هدر رفتن بنیه و قوت زمین ها جلوگیری کند. سپس در مرحله بعد از تغذیه حیوانات از محصولات کشاورزی جلوگیری می نماید تا با این کار از هدر رفتن منابع جلوگیری کند و اگر هدف از صنعتی کردن زمین های کشاورزی تولید علوفه های دامی باشد چهارپایان و دام ها در مکان های بسته در کنار این زمین ها به صورت مجزا نگهداری می شوند تا تولیدات علوفه ای به عنوان مواد غذایی در اختیار آن ها قرار داده شود.
استفاده از مواد علف کش باعث می شود تا از هدر رفتن انرژی و قوت زمین جلوگیری گردد و همچنین با استفاده سموم و روش های مختلف از خورده شدن محصولات به وسیله حیوانات، پرندگان و حشرات جلوگیری می شود. این کار می تواند روشی مفید برای پرورش انواع دام باشد چون مجتمع بودن کارها باعث جلوگیری از هدر رفتن منابع شده و پرورش دام به وسیله مواد مغزی و خوب انجام می شود که این کار باعث افزایش کیفیت گوشت تولیدی می گردد.
بیشتر بدانید:
سقف کرومیت چه ویژگی هایی دارد؟
سوله فوق سبک صنعتی و ویژگی های آن
نوع آبیاری در کشاورزی صنعتی
در کشاورزی صنعتی برخلاف کشاورزی سنتی سعی می شود حتی الامکان از منابع آب به شکل درست و معقول استفاده شود تا از هدر رفتن آن جلوگیری شود. در کشاورزی سنتی معمولاً آبی که برای آبیاری زمین هدایت می شود به شکل معقولی مدیریت نمی شود و میزان هدر رفت آب بسیار بالا می باشد. ولی در کشاورزی صنعتی سعی می شود تا با استفاده از روش های جدید آبیاری، مثل آبیاری بارانی یا قطره ای هم گیاه به حد کافی آب مورد نیاز خود را دریافت کند و هم آب به شکل شایسته ای در سطح زمین زراعی مدیریت و تقسیم شود.
آبیاری بارانی و قطره ای علاوه بر آنکه به گیاه و کشاورز کمک می کند تا در مصرف آب صرفه جویی کنند، از غرقاب شدن زمین و از بین رفتن ریشه گیاهان هم جلوگیری می کند. همچنین در یک دشت بزرگ اگر سیستم آبیاری تمام مزارع به صورت بارانی باشد ممکن است باعث مرطوب و مناسب شدن هوای منطقه گردد. با استفاده از سیستم های آبیاری جدید در کشاورزی می توان مقدار زمین های بیشتری را با یک مقدار معین آب سیراب نمود و به طبع با این روش میزان تولید محصولات غذایی بیشتر شده و به امنیت غذایی مردم جهان کمک شایان توجهی خواهد کرد.
هرچند آبیاری در کشاورزی صنعتی بهینه می شود ولی به دلیل آنکه از سموم و مواد شیمیایی به صورت گسترده استفاده می شود این نوع آبیاری باعث شستشوی این مواد از سطح گیاه و خاک شده و باعث انتقال آن به آب های زیر زمینی می شود که می تواند برای طبیعت در بلند مدت خطرناک باشد.
تاریخچه کشاورزی صنعتی
با زیاد شدن جمعیت جهان منابع غذایی و کشاورزی برای تأمین غذای مورد نیاز این جمعیت کافی نبود لذا در کشورهای مختلف بشر به فکر افتاد تا با ایجاد روش های جدید به افزایش مواد غذایی کمک کند. یکی از این روش ها استفاده از کشاورزی صنعتی است. از اواسط قرن بیست با شکل گیری کشاورزی صنعتی و انقلاب سبز، بشر عزم خود را برای افزایش مواد غذایی جزم کرد. اما این رؤیای شیرین دیری نپایید.
چرا که کشاورزی صنعتی و انقلاب سبز هرچند در ابتدا باعث افزایش سطح تولید مواد غذایی شد اما به دلیل عدم توجه به مسائل زیست محیطی و تمرکز بر تولید محصولات زیادتر برای بدست آوردن سود بیشتر به چرخه طبیعت ضربات جبران ناپذیری وارد کرده است که جبران آن می تواند سال ها و قرن ها طول بکشد. استفاده از کود ها و مواد شیمیایی باعث فرسایش گسترده خاک های سطحی زمین گردیده است.
استفاده از سموم دفع آفات باعث جهش ژنتیک و مقاوم شدن آفات نباتی و حشرات شده است که با کوچک ترین اهمالی می توانند باعث فلج شدن زندگی بشر شود. در این شرایط بشر به فکر افتاده است که برای حفظ منابع به خصوص منابع طبیعی غیر تجدید شونده دست بکار شده و برای محافظت از آن ها اندیشه کشاورزی پایدار را در پیش بگیرد و با تبدیل کشاورزی بر نهاده به کم نهاده بتواند از چرخه طبیعت در مقابل چالش ها و نابهنجاری ها جلوگیری کند.
کشاورزی صنعتی چه معایبی می تواند داشته باشد
در کشاورزی صنعتی به دلیل آنکه بدون هیچ ملاحظه ای فقط به بالارفتن سطح تولید فکر می کنند و بدون محدودیت از انواع کود های شیمیایی برای تقویت زمین استفاده می کنند و انواع آفت کش ها را برای از بین بردن آفات مورد استفاده قرار می دهند به این نکته توجه نمی کنند که استفاده زیاد از کود های شیمیایی باعث ضعیف شدن خاک در کوتاه مدت شده و در بلند مدت باعث فرسایش و نابودی زمین می شود. همچنین این مواد شیمیایی با ورود به بافت گیاه از طریق مواد غذایی وارد بدن انسان ها می شوند که استفاده متوالی از این مواد می تواند باعث آسیب های شدیدی در عملکرد اعضای بدن در نسل فعلی و نسل های آینده شود.
از مشکلاتی که ورود مواد شیمیایی به بدن انسان ها می تواند به وجود بیاورد می توان به بروز نقص های مادر زادی، تولد نوزاد با وزن کم، اختلال در سیکل ماهانه زنان، سقط جنین، بلوغ دیر رس یا زود رس، یائسگی زود هنگام، تغییر در رفتار جنسی، کاهش تعداد اسپرم مردان، کاهش باروری یا ناباروری مطلق، تغییر در سرعت متابولیسم، اختلال در سیستم غدد داخلی، ضعف عضلانی، کاهش حافظه، آسیب به سیستم عصبی و مغز، ضعیف کردن سیستم دفاعی بدن و سرطان زایی اشاره کرد. یافته های پزشکی نشان می دهد که 60 در صد سموم دفع آفات، 90 درصد قارچ کش ها و 30 درصد حشره کش ها سرطان زا بوده و می توانند به راحتی از طریق جذب در بافت گیاهان مختلف وارد بدن انسان شوند.
استفاده متوالی از کودهای شیمیایی و سموم دفع آفات می تواند سبب آلودگی آب، خاک و هوا شود. استفاده از انواع آفت کش ها به صورت مکرر می تواند باعث جهش ژنتیک آفت ها شده و همچنان که باعث مقاومت آن ها در مقابل آفت کش ها می شود می تواند قدرت تخریب آن ها را هم افزایش دهد. از روش های دیگر برای از بین بردن بعضی از آفت ها پرتو دهی می باشد. روال پرتو دهی به این شکل است که محصولات را در معرض میزان کنترل شده پرتو های یونیره کننده قرار می دهند تا باکتری های مقاومی مثل سالمونلا نابود گردیده و در واقع به این شکل محصولات ضدعفونی شوند.
کنترل حشرات و انگل ها، افزایش ماندگاری و جلوگیری از جوانه زدن یا به تأخیر انداختن رشد از دیگر علل پرتو دهی مواد غذایی می باشد. اما این پرتو دهی هرچند می تواند باعث بر طرف شدن مشکل تولید کنندگان مواد غذایی در کشاورزی صنعتی باشد ولی در عین حال دو مشکل بزرگ برای مصرف کنندگان این محصولات به وجود می آورد. اولاً پرتو دهی باعث از بین رفتن مقداری از ارزش غذایی محصول شده و کیفیت غذایی آن را از بین می برد و در ثانی این مواد با ایجاد تغییر ژنتیک در مواد غذایی باعث به وجود آمدن مواد شیمیایی سرطان زایی در این محصولات می شود که نخوردن آن ها می تواند از مصرف و خوردن آن ها مفیدتر باشد.
از دیگر مشکلاتی که محصولات کشاورزی صنعتی می تواند برای انسان به وجود بیاورد مهندسی ژنتیکی محصولات می باشد. در مهندسی یا اصلاح ژنتیک محصولات، به جدا سازی، دستکاری و انتقال ژن ها اقدام می شود. در این روش ژن های با خاصیت مطلوب از یک گونه جدا شده و برای بهبود کیفیت یک محصول دیگر به آن منتقل می شود. هدف از این کار بهبود کیفیت، افزایش تولید، ایجاد یک خاصیت و ویژگی مطلوب برای محصول و مقاوم تر کردن آن در مقابل انواع آفات و چالش های محیطی از کاربرد های مهندسی ژنتیک است. هرچند ممکن است استفاده از مهندسی یا اصلاح ژنتیک به نفع تولیدکنندگان باشد ولی این کار می تواند باعث ایجاد نابهنجاری هایی زیادی در بدن فرد مصرف کننده شود و مشکلات جبران ناپذیری را برای او به وجود بیاورد.
از معایب محصولات اصلاح شده ژنتیکی می توان به مواردی مانند بروز نقص های مادر زادی، کاهش طول عمر، افزایش حساسیت زایی مواد غذایی به دلیل تغییر در زنجیره پروتئین های آن، پایین آمدن سطح مواد مغذی و ممکن است ژن های مقاوم در مقابل آنتی بیوتیک ها از این طریق به درون باکتری های بیماری زای موجود در بدن منتقل شوند و این باکتری ها را فعال کرده و یک بیماری جدید و مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها به وجود بیاورند.
در کشاورزی و دامداری صنعتی ممکن است از انواع هورمون ها برای سرعت بخشیدن به رشد طیور و دام ها استفاده شود و حتی باعث چاق و فربه شدن آن ها در مدت کوتاهی شود. اما این هورمون ها می تواند سبب کاهش ارزش غذایی این محصولات شده و گاهی اوقات برای خیلی از افراد بدخیم بوده و انواع ناراحتی های آن ها را تشدید کند. همچنین استفاده گسترده از انواع آنتی بیوتیک برای محافظت از دام و طیور در مقابل امراض مختلف می تواند به بدن انسان منتقل شود و پس از ورود به بدن انسان باعث مقاومت آنتی بیوتیکی شود.
بطور کلی هرچند ممکن است کشاورزی صنعتی باعث بالا رفتن سطح تولید و افزایش کیفیت این محصولات در کوتاه مدت شود و نیازهای غذایی بشر را به اندازه کافی مرتفع کند. ولی در بلند مدت این کار می تواند مشکلات غیر قابل جبرانی از نظر سلامتی و زیست محیطی برای انسان ها به وجود بیاورد چون ورود مواد شیمیایی به طور گسترده به چرخه طبیعت می تواند باعث تغییرات بزرگ ژنتیکی در موجودات، حشرات و آفات شود که این تغییرات می تواند باعث عوارض جبران نا پذیری شود و آینده حیات را با مشکلات بزرگی دست به گریبان کند. مواد سمی می توانند حشرات مفید و غیر مفید را همزمان از بین ببرند که نبود حشرات و موجودات مفید در بلند مدت باعث مختل شدن چرخه طبیعت می شود.
منتظر نظرات ارزشمند شما درباره مقالات سایت شهرکهای صنعتی هستیم.
